Wczoraj już było, dzisiaj jest bo musi niestety być, a jutra wreszcie nie będzie.
(Myśli nieuczesane, prosto siekierą ciosane)
Życie jednym biegnie 40 a może 50 a dalej to ogłoszę mały przetarg ile jeszcze lat, dane będzie nam żyć. Zagadką jest dlaczego aż tak długo, trzeba deptać po tej ziemi. Każdy powinien zrobić swoje co tu mamy zrobić i zwyczajnie odejść cicho i bezszelestnie. Cały ten świat to zlepek iluzji, bardziej może beznadziejności. Plan na życie powinien być tylko jeden, nie mieć żadnych planów. Każdy dzień to nowe wyzwanie, mniej lub bardziej trudne. Musisz poradzić sobie z tym, bo innego wyjścia scenariusz nie przewiduje. Codziennie dźwigasz je na swoich barach i pchasz to do przodu .Konstrukcja świata obecnych czasów jest bardzo prosta pogoń za pieniądzem, szczyt oczekiwań tak wielu - i stwierdzenie bo czego można chcieć więcej od tego świata. Bez głębszych wartości życiowych, tylko rozpasany materializm. Niektórzy w tym potrafią się odnaleźć i staje się ich naturalnym środowiskiem w którym żyją. Ale są też inni co z tym wewnętrznie walczą, czują się w tym środowisku źle Czują się jak spętani, to ich zwyczajnie ogranicza. Będąc bogatym, czy będę lepszym człowiekiem, bycie biedniejszym to piętno i oznacza życie na marginesie ? Będąc w obdartym ubraniu i mając w kieszeni tyle żeby przeżyć jestem nikim dla tego świata ? Chyba jednak taki jest jest ten ten świat, ale zdecydowanie powiem ze nie jest to mój.
Przez życie idzie się najczęściej upadając, podnosząc się z kolan pokazujemy naszą wartość. Jaka ona jest to już samo życie wystawia oceny. Zgadzam się z Śp. Ryśkiem Riedlem, w życiu piękne są tylko chwile. Może te chwile trwają tyle co mrugniecie powieki, a może głębszy oddech. Ale taki stan w naszej duszy się pojawia, on jest i wtedy tam głęboko siedzi. Często wracamy do tych chwil, często wspominamy, często wzdychamy. Ale to już było i nie wróci więcej. ......
Ale pojawiają się nowe ?.
